من میگم بایستی گشتا رو زیاد کنن؛
گشت ملالت، گشت افسردگی، گشت غصه؛
بیان تو خیابون جلوی امثال منو بگیرن
بگن «آقا یه دقیقه بفرمایین اینجا»
بعد یارو انگشتشو بگیره سمت قلبم
بگه: «شما دلتون خیلی تنگه،
فک نکردین مناسب نیس با دل به این تنگی بیاین تو خیابون؟»
بعد نگا کنه تو صورتم،
همچی با تأسف و تحکم بگه:
«چین و چروک پیشونیتون هم خیلی زیاده،
غصهتون خیلی تو چشم میزنه»
بعد تا بیام چیزی بگم – چیزی ندارم که بگم -
اشاره کنه طرف ون،
بگه: «بفرمایید داخل» و همکارش هلم بده اون تو؛
ببرن یه تعهدنامه بگیرن ازم
بگن «زنگ بزن یکی بیاد دلتو واز کنه یه کم
یه کم سرتو گرم کنه، سگرمههات وا شه»
و من هیچکی رو نداشتم باشم – ندارم که -
بعد من و امثال من همون تو بمونیم تا بپوسیم
حوصلهی جامعه رو تهدید نکنیم
نظرات شما عزیزان:
|